VËRNIKU

VËRNIKU

Fshati buzë kodrës
Kufiri më lindor
Çaji dhe lajthia
Dehur të zgjon

Hareshëm Gëzueshëm
Një jetë e tërë
Kurbeti, katundi
Valle e pandërprerë

Se njoha unë gjyshin
Veç emrin e tij
Naum emrin ja thonin
Malli rri në gji

Se njohu ai vajzën
Nënë e kisha unë
Malli këputur
Fshehur në gëmushë

A doni të dini
Ç’farë njerëz ka ky fshat…

Mikpritja bukuria
Të lenë
Me gojën hap

Një bujrum per ta
Pa hyrë në fshat
Vallja dhe gĕrneta
Tĕ gjithë buzagas

Daja im Nikolla
Përveshur ishte gati
Bukën edhe shqerën
Me rakinë e manit

Delet edhe dhitë
Kthehen për në fshat
Këmborët tringëllijnë
Çobani i nagas

Dy vargje
S’mjaftojnë
Për vashat e tij
Kurorë margaritarësh
Me djemtë simpatik

Të gjithë të shkolluar
Mes borës dhe acarit
Rrugës në mes dimrit
Të gjithë përsëmbari

Ja pse sot kujtimin
Për ta dua të zgjoj

Vërniku
Porsi mjalti
Ti mbledhe
Bletët në zgjoh

Rozina Xhuli