Maqedonas nga Turqia thotë: Ne e duam dhe do ta duam Maqedoninë po aq sa ju që jetoni në Maqedoni

Mirëmbrëma të gjithëve. Disa prej jush e dinë, unë jetoj në provincën e Aydin dhe në fshatin Çeshtepe, po u shkruaj atyre që nuk e dinë.

Në fshatin ku unë jetoj janë më shumë se 10.000 banorë të shpërngulur nga fshatrat e Maqedonisë. Në këtë shifër përfshihen edhe të lindurit në Turqi. Ne flasim maqedonisht në rrugë, në makinë, në treg, kudo. Këngët dhe vallet popullore maqedonase janë të domosdoshme për dasmat tona. Kur lindim, gjuhën maqedonase na e mësojnë gjyshërit. Turqishten e mësojmë kur fillojmë shkollën. Familjet tona na edukuan duke thënë gjëra të bukura për Maqedoninë. Na këshillonin gjithmonë ta duam Maqedoninë. Ne gjithmonë jemi përpjekur ta ruajmë gjuhën maqedonase dhe t’ua mësojmë fëmijëve tanë dhe ta ruajmë gjuhën tonë.

Siç thoshin të moshuarit tanë MAQEDONI, ne gjithmonë kemi thënë, themi dhe do të themi MAQEDONI. Unë, Ayhan KAVADAR, nuk e pranoj kurrë emrin Maqedonia e Veriut.

Ne e duam Maqedoninë aq shumë sa edhe mbiemrat tanë janë të regjistruar në popullatat tona si Kavadar, Ballkan, Demirkapi, Vardar, Tikvesh. Ne ende përdorim nofkat që ata përdornin kur jetonin në Maqedoni dhe familjet quhen me ato nofka. Këto nofka janë: Jashkovi, Vinçovi, Przhdevci, Kisinlikovi, Kaplarovi, Badevi, Alçevi, Galevi, Vrigovi, Haxhiovi, Kadzhakovi, Qullevi, Kuçkovi. Dhe të tjerët. Në krahinën tonë jetojnë familje të shpërngulura nga fshatrat si Koreshnica, Veshje, Tremniku, Përzhdeva, Disan dhe Besvica.

Si përfundim, ju maqedonas që jetoni atje, mbani mend se ne e duam dhe do ta duam Maqedoninë po aq sa ju. Edhe pse nuk jemi të lidhur nga jeta, ne jemi me ju nga gjaku. Rroftë MAQEDONIA, rroftë populli i MAQEDONISË. Kurrë e veriut, VETËM MAQEDONI.

©Makedonium