На 27 мај во Македонски културен клуб „Никола Вапцаров“ во Благоевград беше организиран разговор во чест на патронот на Клубот Никола Вапцаров. Дојдоа Македонци од Благоевград, Софија, Разлог, Гоце Делчев, Сандански и Петрич.
Настанот започна со поздравен говор од претседателот на Клубот Атанас Мазнев. Тој прочита Повик подготвен и поддржан од македонските организации во врска со обидите да се затвори клубот во Бугарија и со политиката на Бугарија против македонското малцинство.
Предавање за Вапцаров изнесе професор Стојко Стојков од град Сандански. На почетокот тој праша на каков јазик сакаат да го изнесе предавањето – на македонски или бугарски на што доби општ категоричен одговор – на македонски.
Темата беше значењето на личноста во историјата и специјално личноста на Никола Вапцаров. Стојков зборуваше за македонска самосвест и македонска борба на Никола Вапцаров, за неговиот животен пат, за неговиот однос спрема македонскиот литературен јазик, за Вапцаров и за смртта. Тој е симбол на македонското малцинство во Бугарија и додека ги има Македонците во Бугарија ќе биде актуелен и бесмртен, заврши Стојков. Предавањето беше придружено со рецитирање и цитирање од книгата на Стојков “Никола Вапцаров: Ние сме Македонци и нашето творештво треба да биде во служба на македонската кауза.”
Стојков објасни дека намерно ја издал книгата на оригиналниот јазик користен во поезијата и во спомените за Вапцаров и тоа земени од официјални бугарски изданија за да не може никој од оние што ја оспоруваат македонската самосвест на Никола Вапцаров да може нешто во неа да оспори и на прашање на публиката одговори дека таа се преведува во моментот и на македонски јазик.
Втор говорник беше писателот и истражувач на месната историја Борис Сандански од градот Кресна, роднина на Јане Сандански. Тој прочита свои стихотворби за Никола Вапцаров. Раскажа како кога започнал да ја пишува едната, бил уапсен и одведен во милиција каде се обиделе да го врбуваат да биде соработник на државна безбедност. Откако ги одбил го пуштиле со заповед – не смееш да зборуваш за она што го знаеш.
Тоа биле трагичните за Македонците во Бугарија 1960-ти години. Кога се вратил ја нашол започнатата стихотворба и ја завршил. Сподели дека подготвува издание на своја поетска книга за Македонија, Пирин, македонските војводи и јунаци, нешто во што би можел да помогне и МКК Никола Вапцаров и други македонски друштва. И двајцата говорници добија аплауз.
Присутните поставија повеќе прашања за Вапцаров и искажаа повеќе свои мислења. Општа беше оцената дека книгата за Вапцаров е одлична, дека треба да достигне до секој еден и дека треба да биде преведена на македонски литературен јазик.
Општ беше заклучокот дека дури и клубот да остане привремено без просторија, тој не се затвора, како што им се сака на непријателите на македонското малцинство и дека ќе продолжи да работи и ќе најде начин да отвори на ново место.
©Македониум