Добра вечер на сите. Некои од вас знаат, јас живеам во провинцијата Ајдин и селото Чештепе, им пишувам на оние кои не знаат.
Во селото каде што живеам има повеќе од 10.000 луѓе кои мигрирале од Македонските села. Во оваа бројка се вклучени и родените во Турција. Зборуваме Македонски на улица, во кола, на пазар, насекаде. Македонските народни песни и оро се незаменливи за нашите свадби. Кога ќе се родиме, Македонскиот јазик ни го учат нашите баби и дедовци. Турски го учиме кога почнуваме на училиште. Нашите семејства не воспитаа кажувајќи убави работи за Македонија. Секогаш не советуваа да ја сакаме Македонија. Отсекогаш сме се труделе да го зачуваме Македонскиот јазик и да го научиме на сопствените деца и да го чуваме нашиот јазик.
Како што велеа нашите постари МАКЕДОНИЈА, ние секогаш велевме, кажуваме и ќе кажеме МАКЕДОНИЈА. Јас Ајхан КАВАДАР никогаш не го прифаќам името Северна Македонија.
Ние ја сакаме Македонија толку многу што дури и нашите презимиња се регистрирани во нашите популации како Кавадар, Балкан, Демиркапи, Вардар, Тиквеш. И ние уште ги користиме прекарите што ги користеле кога живееле во Македонија, а семејствата се нарекуваат со тие прекари. Овие прекари се: Јашкови, Винчови, Прждевци, Кисинликови, Капларови, Бадеви, Алчеви, Галеви, Вригови, Хаџиови, Каџакови, Ќуллеви, Куџкови. И други. Во нашата покраина живеат семејства кои мигрирале од селата како Корешница, Вешје, Тремник, Прждево, Дисан и Бесвица.
Да заклучиме, вие Македонците што живеете таму, запомнете дека ние ја сакаме и ќе ја сакаме Македонија исто како и вие. Иако не сме поврзани со животот, ние сме со вас по крв. Да живее МАКЕДОНИЈА, да живее народот на МАКЕДОНИЈА. Никогаш север, САМО МАКЕДОНИЈА.
©Македониум